Gjuha shqipe, gjuha më e vjetër në Evropë.

Gjuha shqipe është gjuha më e vjetër në Evropë. Ajo rrjedh nga gjuha ilire dhe trak - Phrygian (i cili është i njëjtë familja e gjuhës etrusk), gjuha e lashtë e trashëguar në gjuhën pellazgjike, në të cilën grekët e ndërtuar gjuhën e tyre: së lashtë greke. Nga kjo gjuhë e gjuhës rrjedhin dhe Jon idilik -. Qipriot gjuha shqipe është një degë krejtësisht të ndarë nga ata që janë të thirrur gjuhë indo-evropiane, dhe nuk rrjedh nga ndonjë gjuhë tjetër të njohur. Sot nuk kemi gjurmë të gjuhës së ilirëve të lashtë, në qoftë se jo vetëm disa mbishkrimet e rralla (transkriptimet fonetike të gjuhës ilire duke përdorur shkronja greke dhe, më vonë, shkronjat latine) që janë të përbërë nga emra të duhura dhe të emrave të vendeve ilirët tipike. Në të vërtetë ilirët parimet e përdorur greke dhe më pas latine në marrëdhëniet e saj me botën e jashtme, dhe në ndërkohë se njerëzit flisnin gjuhën e tyre. Vetëm kjo gjuhë është një trashëgimi e madhe se pellazgo-ilire e majta në të pasardhësve të tyre.

John Geipel mesin e shumë autorëve modernë në librin e tij "Anthropologie de l'Europe, ethnique histoire et linguistique" shkruan të vërtetën pakundërshtueshme:
"Me gjithë sulmet, shqiptarët kanë mbetur të izoluar në malet e tyre dhe vështirë se e kanë ndjerë impaktin me pushtuesit edhe pse një numër i fjalëve greke, latine, sllave dhe turke mbetur në gjuhën e tyre. pushtimi sllav në Ballkan gjatë shekullit të gjashtë pas Krishtit çoi në zhdukjen e dialektet shqiptare në rajonet e Bosnjës dhe Malit të Zi, por për të treguar Në të vërtetë, gjuha sllave nuk ishte në gjendje për të marrë rrënjë në Shqipëri. gjuhën shqipe gjejmë në strukturën e një numri të caktuar të fjalëve trak-Phrygian, gjuhë kjo e fundit që është bërë zhdukur në Ballkan. "
shkruan Norbert Jokl Ai,
"Në çdo pamja është vërejtur se gjuhët e trashëgimisë gjuhësore, në vijim gjuhët e lashta të Ballkanit, si gjuhë ilire dhe gjuha trake, janë të lidhur ngushtë me gjuhën shqipe. "
gjuhëtar Meje në librin e tij "Gjuhët indo-evropiane", nuk mund të përcaktojë origjina e vërtetë e Pelasgians dhe madje edhe gjuhën e tyre Pra nuk mund të krijojë lidhjen e gjuhës pellazgjike me gjuhën ilire dhe aq më pak me shqiptarë, por i ka lëshuar disa të vërteta befasuese:
"Ilirët kanë luajtur një rol shumë të rëndësishëm, por ende të papërcaktuar, në qendër të Evropës dhe ka vepruar në disa drejtime: drejt botës gjermanike, me të cilët marrëdhëniet dhe shkëmbimet ishin intensive; në Itali, ku ka pasur shumë fise ilire (ajo ishte edhe spekuluar se njerëzit Umbro ishte një degë ilire); këto fise ilire duhet të ketë zhvendosur edhe në Ballkanin e Jugut, ku shumë emra të na tregojnë një vendbanim ilir mbuluar më vonë nga ana e kolonizimit helen. Filistejtë, të cilët themeluan Palestinën, që duhet marrë parasysh origjinën ilire. Rrënjë e shumë fjalëve dhe disa emra janë ilirët ".
Megjithatë, pyetja mbetet gjuha errët e Pelasgians:
"se grekët pushtuan rajonet ishin të banuara përpara mbërritjes së tyre nga popullsi të racës të panjohur, që flet një gjuhë të panjohur, dhe ne e dimë vetëm nën emrat e pellazgjike Leleges, i dashur, etj .. Sipas vend emra të vijnë tek ne, këta njerëz flisnin një gjuhë jo-indo-evropiane. Sipas shkrimtarëve të lashtë gjuha pellazgjike (emri jo shumë të qartë e cila duket të ketë qenë përdorur për gjuhë para-Ellene ndryshme) ishte ende në përdorim në shekullin e pestë para Krishtit në bregdetin e Trakës, Propontikët në Azinë Jugore dhe në disa ishuj si IMBROS, Lemnos, Samothrake deri në Kretë ".
Së fundi, këtu është një tjetër paragraf nga një studim i propozuar nga dijetari dhe filolog Zaharia Majani në etruskëve dhe fiseve të njëjtën garë trak-ilire:
"Herodoti, sipas një tradite popullore, Anatolia konsiderohet si pikë e origjina e etruskëve në Itali. Rreth 1300 pes ky rajon i Anadollit ishte e banuar nga ilirët dhe trakët ardhur nga Ballkani. Pra, maqedonasit u bënë Phrygians në Anadoll. I Dardanët Ballkan kanë lëvizur në Troas. Ata folën dialekte Ilirët, vetëm një gjuhë indo-evropiane, dhe as greke as latine. Kjo është arsyeja pse Latinists dhe helenistët nuk mund të deri më tani interpretuar gjuhën e etruskëve. Ata ishin në kërkim për çelës për interpretimin në këto dy gjuhë klasike; por ky kyç është e vendosur diku tjetër. Vetëm gjuha ilire na lejon për qasje interpretimin e gjuhës etrusk. Në fund burimi ynë kryesor mbetet gjuha shqipe, gjuhë e vetme e Ballkanit ende gjallë, baza e të cilit relives gjuhën ilire. "
Në fakt, ne duhet të themi se gjuhëtarët e para të periudhës në mes të nëntëmbëdhjetë dhe njëzetë e hershme Shekulli i bazuar studimet e tyre vetëm në afërsitë e tri gjuhë: sanskritisht, latinisht dhe greqisht .Ecco etno-gjuhësor pse ky problem mbetet i pazgjidhur. Nuk është marrë parasysh fakti se gjuha pellazgjike është më e lashtë se ajo e greke dhe madje edhe Sanskrit. Nuk u mor parasysh as i 'ndikimin e gjuhë pellazgjike në formimin e më shumë gjuhë më vonë. Për më tepër, ajo duhet të konsiderohet ndikimi ka pasur gjuhën ilire në gjuhët e Ballkanit.
Lirisht përshtatur nga libri, ou l'Albanie incroyableodyssée e një peuple préhellénique autorit Mathieu Aref marrë nga libri në gjuhën etruske autori Nermin Vlora Falaschi.

(cit:Turismoinalbania)

Papa Francesku ne shqiperi foto 2014

Visita e papa Wojtyla ne Shqiperi 1993

 

KUR GJON PALI I DYTË PUTHTE TOKËN SHQIPTARE

“Nuk mund të mos e hedh vështrimin përtej detit… në Shqipëri”.

• 25.04.1993 : Për herë të parë Papa e viziton Shqipërinë bashke me Nënën Terezë.
• Diskursi i puthjes panore mund të niste me fjalët: Tani ai nuk është më një Papë, por një Shenjt. Të gjithë e kujtojnë foton e rrallë të Gjon Palit të Dytë duke puthur tokën shqiptare gjatë vizitës së tij të shenjtë në Shqipëri me 25 prill të vitit 1993. Zor të ketë ndër shqiptarë një fotografi më befasuese e emocionuese se kjo. Shumë njerëz tani që ai u shpall shenjt e kanë postuar në rrjetet sociale pa koment, të bindur ajo foto flet më shumë se një diçiturë me mijëra fjalë. Duket një gjest më shumë ritual se ceremonial, porse unikal në llojin e vet. Askush tjetër nuk ulet për të puthur tokën, veç atij Pape dhe kjo e bën atë të veçantë. Në rrjetet sociale është thënë se ndoshta ky gjest është i lidhur me figurën legjendare të Gjergj Kastriotit, viganit që mbrojti kishën katolike nga dallgët otomane në të 15-in shekull, për çka Skënderbeu u pagëzua nga Papa Kaliksti III si “Atleta Christi”. Apo ndoshta se Shqipëria ishte vendi i Nënë Terezës, murgeshës së përbotshme që la vendin e vet dhe shkoi në mesin e të varfërve të Indisë për t’i shëruar. E të tjera komente rreth puthjes së pashembullt. Kurioz rreth këtij gjesti, i drejtohemi historianit të kishës Dom Nikë Ukgjini dhe ai na shkruan: “Puthjen e tokës e ka praktikuar vetëm Papa Gjon Pali II, jo vetëm në Shqipëri, por në çdo vend ku ka udhëtuar”. Pra, është një gjë që e ka bërë vetëm ai e që nuk ishte e nuk është në ritualin e vizitave papnore.
  Tashmë mund të thuhet se tokën tonë nuk e ka puthur thjesht një papë, por një shenjt, që mbase nuk ka kaluar këndej që kur Shën Pali apostulloi Ungjillin e Krishtit nga Jerusalemi deri në Iliri. Sipas kronikave të Vatikanit, një tjetër emër i Selisë së Shenjtë, Papa Piu II, kërkoi dy herë të vinte në Shqipëri për kurorëzimin mbret të Skënderbeut, por si duket rrethanat historike ishin të pamundura për ardhjen e tij. Mbas Papës Gjon Pali i Dytë Shenjt ky ritual kemi parë të praktikohet dhe nga ipeshkvijtë e shuguruar prej tij, kur kanë hyrë në dioqezat e tyre, si katërshja e parë e atij viti (1993), Imzot Frano Illia, Imzot Robert Ashta, Imzot Zef Simoni, Imzot Rrok Mirdita. Kohët e fundit në Mirditë u kremtua 75-vjetori i lindjes së ipeshkvit të dioqezës së Rrëshenit, Imzot Cristoforo Palmieri, ardhur nga Italia, para më shumë se njëzet vitesh, misionar mes mirditorëve, për rimëkëmbjen e kishës së tyre. E pati puthur tokën e Kosovës dhe një ipeshkëv i shquar, Imzot Mark Sopi, i cili bashkë me Ibrahim Rugovën themeluan katedralen e Prishtinës.
  Ndërsa meditojmë rreth asaj puthje papnore, na bëhet se një tjetër papë e ka puthur tokën arbnore, Klementi XI, me origjinë shqiptare, frymëzuesi i Kuvendit të Arbnit në vitin 1703. Kanë qenë kohë dramatike për Arbninë dhe mbijetesën shqiptare. “Iliricum Sacrum” (Iliria e Shenjtë) e Daniel Farlatit është libri (botuar në Venedik latinisht në nëntë vëllime) ku pasqyrohet historia kishtare e shqiptarëve etj. Në shëmbëlltyrën e Papës e kanë puthur tokën dhe të ngjashmit e tij, “papnorët” e paepur të besimit katolik, si Kardinal Mikel Koliqi. At Zef Pllumi e puthi tokën e vet përmes rrojtjes për me tregue, ku libri i tij emblemë tash është përkthyer në italisht, me parathënie të Silvio Berluskonit. Puthja e Papës Shenjt Gjon Pali II kishte nisur vite më parë se ajo të ngjante. Në vitin 1980, nga Otranto e Italisë, ai foli për kishën e martirizuar nga komunistët: “Nuk mund të mos e hedh vështrimin përtej detit, jo larg prej këndej, drejt kishës heroike në Shqipëri, e tronditur thellë nga persekutimi i ashpër e i zgjatur, por edhe e pasuruar nga dëshmia e martirëve të saj: ipeshkvij, meshtarë, rregulltarë, rregulltare e besimtarë të thjeshtë”.
  ***
  E tani një tjetër diskurs lidhur me puthjen simbolike. Puthja është pjesë e ceremonialit zyrtar shtetëror, kur Presidenti i Republikës puth flamurin, copën e “tokës” së vendit të tij prej bezeje të kuqe, ku rri shqiponja dykrenore me krahët hapur. Nuk mund të mos meditosh për një çast se si e ka puthur flamurin Gjergj Kastrioti para betejave të tij të Motit të Madh, Ismail Qemali, dhe gjithë plejada e kryeshtetarëve shqiptarë të shekullit XX. Shkojnë rregullisht në ditët e shenjta njerëzit e politikës në selitë e kultit, ani sa me dinjitet e kanë “puthur” tokën që i kryejnë shërbesën politike. Puthja padyshim që është ndër gjërat më të bukura të njerëzimit, puthja aristokrate e dorës së zonjave të salloneve, puthjet skenike të aktorëve nëpër filma, puthja shenjuese e të sapocelebruarve në martesë etj. E vetmja puthje e shpifur e kohëve të kaluara është ajo e “shokëve” të udhëheqjeve komuniste, për të dëshmuar një solidaritet galopant, po që ishte fals, pasi ata s’e kishin për gjë të prisheshin për jetë e mot, për shkak të parimeve, me të puthurit e tyre burra. E dyshimtë mbetet puthja e tokës nga të gjithë ata funksionarë që përbetohen për Shqipërinë teksa i fusin duart asaj deri nën dhé për t’i grabitur floririn e fshehur në “qypat” e artë të korrupsionit.
  Ka një dallim mes udhëheqësve politikë, shtetarëve të lartë dhe krerëve të feve, përpos atyre rasteve kur patriarkët shkrihen në një me të parët dhe bëjnë politikë në tempujt e shenjtë. Nëse Papa Gjon Pali II Shenjt zbriti në tokën shqiptare për të bekuar “katedralen” e rrënuar të besimit katolik, në bekimin e Katedrales Ortodokse të Tiranës, pak kohë më parë, nuk u fol shqip nga kreu i saj, Janullatos, për më tepër që në atë ceremoni ishte dhe një peshkop jo shqiptardashës si Irinej. Koha është ajo që ndan trofetë e fortlumturimit apo jo. Atenagora, patriarku ekumenik i Kostandinopojës, që kishte qenë dhe argjipeshkëv i Amerikës, me origjinë shqiptare nga Janina, është një emër i ndritur i Kishës Ortodokse të shekullit XX. Pesëdhjetë vite më parë (1964) u quajt historik takimi i Papa Palit VI me këtë hierark të lartë ortodoks, i cili kishte pasur miqësi dhe me Papa Gjonin XXIII, që gjithashtu u shpall shenjt i kishës katolike kohët e fundit. Edhe Atenagora ishte një papë, një shenjt, si një personalitet i shquar botëror, që na duhet ta njohim dhe më shumë. Përqafimi i tij në Jerusalem me Palin VI është e para “puthje” e dy kishave që nga skizma e madhe e vitit 1054. Është thënë me atë rast se ai takim qe një kthesë historike për kishën. Bota ka nevojë pikërisht për dashuri dhe kisha në vetvete është dashuri, e jo vend për urrejtje peshkopësh nacionalistë, paçka kombësisë së tyre…. Autor Ndue Dedaj te 13 Qershor 2014.

Papa Françesku bekon mbarë Shqipërinë

Papa Françesku mbërriti mëngjesin e të dielës në Shqipëri, duke nisur këtë vizitë historike për vendin tonë. Ati i Shenjtë shkeli tokën shqiptare në orën 09:06 minuta dhe u prit nga Kryeministri Edi Rama, anëtarë të Qeverise e drejtues të Kishës Katolike.

Papa takoi edhe dy femije, nje nga jugu dhe nje nga veriu i vendit, nje pershendetje simbolike kjo per Atin Shenjte. Ne ambientet e salles VIP te aeroportit u zhvillua edhe ceremonia zyrtare, ku Kryeministri Edi Rama i dhuroi Papes, kupen e dheut, nje dhurate simbolike dhe shume domethenese.

Ndalesa e pare ishte ne Presidence, ku fillimisht u zhvillua ceremonia e mireseardhjes ne oborrin e institucionit. Presidenti Bujar Nishani shprehu emocionin e vecante per viziten e Papa Françeskut ne Shqiperi, ndersa ne fjalen e tij theksoi se ne vendin tone, brez pas brezi eshte trasheguar respekti mes komuniteteve fetare .

"Krishtërimi dhe islamizmi në Shqipëri, kanë ditur veç të komunikojnë. Komunitetetet fetare kanë ditur të qëndrojnë fort edhe gjatë periudhës së egër të komunizmit", u shpreh Nishani.

Ati i Shenjtë, në fjalën e mbajtur para të pranishmëve në këtë ceremoni, shprehu kënaqësinë për vizitën që po zhvillon në Shqipëri,duke e vlerësuar tokën shqiptare, si një tokë të fisme, të heronjve dhe martirëve.

Duke theksuar se liria fetare dhe e shprehjes është kushti themelor për zhvillimin social dhe ekonomik të një vendi, Papa Françesku vlerësoi bashkëjetesën mes komuniteteve fetare në Shqipëri, një vlerë e paçmuar për paqen.

"Kjo është një vlerë që duhet ruajtur dhe zhvilluar çdo ditë. Uroj që Shqipëria të vazhdojë në këtë rrugë dhe të jetë shembull për shumë vende të tjera", tha Papa.

Ati i Shenjtë falenderoi shqiptarët për mikpritjen e ngrohtë. "Unë lutem që Zoti të bekojë Shqipërinë!" u shpreh Papa Françesku.

Pas daljes nga Presidenca, Papa Françesku pershendeti me mijera besimtare qe kishin dale ne sheshet kryesore te Tiranes. Duke levizur me makinen e tij te bardhe te hapur, Ati i Shenjte ka pershendetur besimtaret ne bulevardin "Deshmoret e Kombit", ata qe ndodheshin prane sheshit "Skenderbej" dhe me pas u drejtua ne sheshin "Nene Tereza, ku po mbahet edhe Mesha e Shenjte. Shetitja e Papes ka qene nje moment shume emocionues per besimtaret ne shesh, sidomos per disa femije te vegjel, te cilet kane marre bekimin e tij.

Ne Meshen e Shenjte, bashkëkremtojnë me Papa Françeskun edhe 2 kardinalë, 18 ipeshkvinj, 240 meshtarë, 10 seminaristë dhe 4 diakonë.

Në hapësirën para altarit ishin vendosur një grup të sëmurësh, për të cilët Papa Francesku ka gjithmonë kujdes të veçantë, disa të rinj të dioqezave të Shqipërisë, të Kosovës dhe të Malit të Zi, si edhe një numër personash, të ftuar nga Kisha Katolike, ndër këtë zyrtarë të lartë të shtetit, përfaqësi diplomatike në Shqipëri, besimtarë dhe persona që i kanë qëndruar pranë Kishës në këto 20 vite.

Në fjalën e tij, Papa Françesku uroi të gjithë për paqe në zemrat e tyre, ndërsa me një mesazh ju drejtua të rinjve duke i kërkuar që të besojnë në Zot.

"Ku ka rini, ka shpresë. Adhurojeni Zotin. Besimi në Zot nuk zhgënjen, por është gjithnjë krah nesh", tha Ati i Shenjtë.

Papa, në Meshën e Shenjtë u shpreh se Shqipëria ka qenë një vend i martirëve, pasi shumë njerëz të fesë, në të kaluarën kanë paguar me jetë besimin e tyre.

Në orën 13:30 është planifikuar një takim dhe drekë me ipeshkvinjtë shqiptarë dhe me shpurën papnore në Nunciaturën Apostolike. Në mjediset e Nunciaturës Apostolike Ati i Shenjtë do të takojë Ministrin e Brendshëm Z. Sajmir Tahiri me një grup bashkëpunëtorësh të Ministrisë së Brendshme.

Në Universitetin Katolik "Zoja e Këshillit të Mirë", Papa do të takohet me krerët e besimeve të tjera dhe komuniteteve të krishtera. Ati i Shenjtë  duke vlerësuar bashkëjetësën fetare në Shqipëri ka shprehur dëshirën të takojë personalisht përfaqësues të komuniteteve fetare të vendit tonë. Në këtë takim do të marrin pjesë përfaqësues nga komuniteti mysliman, ortodoks, bektashian, katolik dhe protestant.  Ky takim do të zhvillohet pa praninë e mediave.

Në orën 17:00 do të jetë kremtimi i lutjes së mbrëmësores në Katedralen e Tiranës. Në këtë takim do të marrin pjesë rreth 800 meshtarë, motra, rregulltarë dhe rregulltare si dhe përfaqësues të lëvizjeve laikale në Shqipëri.

Në orën 19:45 në aeroport do të zhvillohet ceremonia e largimit të Papës nga vendi ynë dhe 15 minuta më vonë, Ati i Shenjtë do të lerë tokën shqiptare. cit: Top Channel

Papa Françesku: Të dhunshmit nuk gjejnë strehë te Zoti

Pas takimit të Atit të Shenjtë me kreun e shtetit Bujar Nishani, ANSA ka nxjerrë një ekstrakt të deklaratës së Tij, referuar me shumë gjasa ekstremistëve të ISIS, të cilët kanë shkaktuar shumë viktima mes të krishterëve në Irak, në të ashtuquajturin “Shtet Islamik”.

“Askush nuk duhet të mendojë se mund të gjejë strehë te Zoti, ndërkohë që projekton dhe kryen akte të dhunshme dhe abuzime”.

Veçanërisht ky citat, i shkëputur nga agjencia italiane “ANSA” e më pas edhe nga “TGcom”, është pasuar më pas me vënien në dukje se Shqipëria është shembull i bashkëjetesës paqësore ndërfetare, “ndërkohë që, kohëve të fundit, nga grupet ekstremiste po na paraqitet ndryshe kuptimi autentik i fesë”.

“Paqja dhe bashkëjetesa frytdhënëse mes personave të komuniteteve respektive të feve të ndryshme nuk është vetëm e dëshirueshme, por konkretisht e mundshme dhe praktike”. / Top Channel

Biseda e Papës me gazetarët: Shqipëria, sinjal për të gjithë botën

Bashkëjetesa paqësore ndërfetare në Shqipëri është “një sinjal i mirë ndaj botës”. Kështu është shprehur Papa Françesku në prezantimin para 50 gazetarëve, mes tyre edhe gazetari Sokol Balla, të cilët e kanë ndjekur në fluturimin e tij nga Roma për në Tiranë, në këtë vizitë historike për vendin tonë.

“Shqipëria është një vend që ka vuajtur shumë”, ka nënvizuar Papa, por më pas “ka mundur të gjejë paqen pavarësisht diferencimeve të feve të ndryshme. Ky është një sinjal shumë i mirë përpara botës. Dialogu, paqja dhe ekuilibri janë në favor të qeverisjes. Kjo është diçka e mirë edhe për mua, pasi kështu njerëzit kuptojnë se çfarë bëjnë Papa dhe kishat. Iu uroj - u ka thënë gazetarëve - një ditë të kënaqshme pune dhe jo pushimi, pasi do të jetë një punë e madhe për ju, por edhe puna ka ditë të mira. Madje, mos harroni edhe të luteni për mua”.

Biseda është transkriptuar edhe nga faqja zyrtare e Papatit në internet.

At Lombardi, drejtor i sallës së shtypit të Vatikanit:

“At i Shenjtë, mirësevini mes nesh. Jemi të lumtur që, edhe pse udhëtimi është i shkurtër, duam t’iu dedikojmë një minutë përshëndetjeje fillestare. Këtë herë jemi plot 50, madje më shumë se kaq. Por, këtë herë përfaqësojmë 10 vende të ndryshme të botës dhe medie të ndryshme: shtyp i shkruar, agjenci, televizione, radio, fotografë etj. Kemi 6 shqiptarë mes nesh, të 3 televizioneve të ndryshme që do të ndjekin deri në detaj, si në vajtje edhe në kthim, pasi do të jenë sërish me ne, të cilët janë të interesuar të dinë përshtypjet Tuaja për këtë udhëtim. Atje Ju presin shumë vetë, të ardhur por edhe të gjithë shqiptarët, të cilët janë në festë. Atëherë Ju japim fjalën, nëse doni të thoni diçka, qoftë edhe ndonjë përshëndetje, një urim, e më pas do t’Ju urojmë gjithë të mirat për këtë udhëtim”.

Përgjigja e Papës:

“Mirëmëngjesi dhe ju uroj ditë të mbarë të gjithëve. Nuk do të jetë një ditë pushimi, por një ditë pune tepër e ngarkuar. Falemnderit për ndihmën tuaj, që më bën mirë, sepse kështu bota e kupton se çfarë bën Papa, çfarë bëjnë kishat, që në rastin konkret Kisha e Shqipërisë, apo jo? Ashtu siç thashë, është një vend që ka arritur të gjejë paqen pavarësisht ndryshimeve mes feve, e kjo është një gjë e mirë, një sinjal për mbarë botën. Dialogu, paqja, ky ekuilibër është në favor të qeverisjes së vendit. Ju uroj një ditë të mbarë, tepër të ngarkuar, por lutuni edhe për mua. Falemnderit”.

At Lombardi:

“Falemnderit At i Shenjtë. Do t’Ju shoqërojmë dhe do të bëjmë si zakonisht, me shumë kënaqësi, detyrën tonë për t’Ju shoqëruar dhe për të përhapur mesazhin Tuaj. Ditë të mbarë edhe Juve”.